Μπορείς να Αντιμετωπίσεις τα Αδηφάγα Επεισόδια με Διαλειμματική Νηστεία;

Την Κυριακή καθόμουν και απολάμβανα τον καλό καιρό στο μπαλκόνι με το γατάκι μου.

Είχε μόλις αρχίσει να φυσά και δεδομένου ότι αυτή την περίοδο ιδρώνω και μόνο που υπάρχω, ήταν μια ευχάριστη καιρική αλλαγή.

Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε.

“Παρακαλώ;”

Μια γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.

“Ναι γεια σας. Ξέρω ότι είναι ακατάλληλη ώρα αλλά βρήκα το τηλέφωνό σας στο blog που έχετε”

Πού βρήκε το τηλέφωνο στο blog; Βρήκε το τηλέφωνο και δεν χρησιμοποιεί καν το όνομά μου; Γιατί δεν μου λέει το δικό της; Ζεν Φώτη, Ζεν.

“Δεν πειράζει, πείτε μου.”

“Εμ, είδα που γράφετε για την διαλειμματική νηστεία και ήθελα να μάθω αν μπορεί να βοηθήσει με τα αδηφάγα επεισόδια που έχω.”

Κάπου εκεί πέρα η συζήτηση πήρε άλλη ρότα όπου η κυρία αυτή (δεν έμαθα ποτέ όνομα) με ρώτησε κάποια πράγματα για το θέμα της διατροφής και το κλείσαμε τονίζοντας ότι δεν είμαι διατροφολόγος και θα χρειαστεί κάποιον να φτιάξει την διατροφή της.

Όμως αυτή η ερώτηση στην αρχή, με έβαλε σε σκέψεις.

Μπορεί να βοηθήσει η διαλειμματική νηστεία να αντιμετωπίσεις τα αδηφάγα επεισόδια;

Μάλιστα, δεδομένου ότι αυτή την περίοδο έχω καταφέρει και αντιμετωπίζω μια χαρά τα δικά μου αδηφάγα επεισόδια, θέλω σήμερα να μοιραστώ τις σκέψεις μου.

Πράγματα που είναι καλό να γνωρίζεις

Αν ακούς πρώτη φορά για την διαλειμματική νηστεία ή αν νομίζεις ότι είναι ο δεύτερος ερχομός του Σύριζα, προτείνω να μάθεις περισσότερα στο παρακάτω άρθρο.

–Διαλειμματικη Νηστεια : Θεωρια και πρακτικες εφαρμογες

Πάρα πολύς κόσμος την χρησιμοποιεί με ιδιαίτερη επιτυχία, τους απελευθερώνει από τα δεσμά των τακτικών γευμάτων και επιτρέπει να χαρούν μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού.

Όμως δεν αποτελεί πανάκεια.

Και σίγουρα αν η σχέση σου με το φαγητό δεν είναι καλή, τότε ίσως να μην είναι για εσένα.

Ξέρεις τι εννοώ για την σχέση με το φαγητό:

• βγάζεις τα άγχη της καθημερινότητας σε αυτό
• πιστεύεις ότι υπάρχουν μονο καλά ή κακά φαγητά
• η πρώτη σου σκέψη όταν σκέφτεσαι για ανταμοιβή είναι κάποιο φαγητό

Και άλλα πολλά, αν και πιστεύω πως τα παραπάνω καλύπτουν την ιδέα “κακή σχέση με το φαγητό”.

Γιατί όμως η διαλειμματική νηστεία ίσως δεν είναι καλή ιδέα;

Πάλι εδώ πέρα έχει να κάνει με τον άνθρωπο, αλλά πιστεύω ότι το αν θα βοηθήσει ή όχι στα αδηφάγα επεισόδια έχει να κάνει με την εξής παρατήρηση:

Η πλειοψηφία του κόσμου δεν ξέρει τι είναι αδηφάγο επεισόδιο

Θυμάμαι να το συζητάω με κοπέλες και να λένε για αδηφάγα επεισόδια.

“Τί έφαγες Μαρία/Χριστίνα/Παρθενία;”

“Α πάρα πολλά! Μισή σοκολάτα, μακαρόνια, ψωμί, σαλάτα με λάδι και κάτι άλλα.”

~κρατιέμαι μην γελάσω~

“Και πως ήσουν μετά;”

“Ε λίγο πεσμένη.”

Η παραπάνω απάντηση, το “λίγο πεσμένη” είναι καλό δείγμα ότι κάποιος μπέρδεψε το αδηφάγο επεισόδιο με μια απλή αδυναμία θέλησης.

Όταν έχεις αδηφάγο επεισόδιο, τρως μέχρι σημείο εμετού (ίσως και πέρα από αυτό)

Τρως ενώ έχεις αποσυνδεθεί από τον κόσμο. Δεν υπάρχει το “καταλαβαίνω τι τρώω”. Απλά γεμίζεις το στόμα.

Σκεφτεσαι να κάνεις εναλλαγές με δύο φαγητά γιατί βαρέθηκες το ένα (αλλά λες “I’ll be back” με φωνή Σβαρτζενέγκερ)

Μπορεί να ρευτείς, να σου έρθει αναγούλα και αντί να σταματήσεις, απλά περιμένεις λίγο. Και συνεχίζεις να τρως. Και συνεχίζεις.

Τα παραπάνω είναι λόγοι όπου γελάω με αρκετές συμβουλές από επαγγελματίες υγείας.

“Μην βάζεις γλυκά/junk food στο σπίτι”;

Καλέ μου άνθρωπε, αν έχω αδηφάγο επεισόδιο θα βγω με το μποξεράκι στις 12 το βράδυ και θα ψάξω να βρω ανοιχτό περίπτερο να πάρω ότι θέλω εκείνη την δόση.

Αν μάλιστα δεν βρω αυτό που θέλω και αγοράσω κάτι που δεν μου αρέσει, θα σκεφτώ σοβαρά να πάω αλλού ή να επιστρέψω σπίτι (ακούω σειρήνες της αστυνομίας) και να παραγγείλω.

Οι τυπικές συμβουλές δεν δουλεύουν για τα αδηφάγα επεισόδια.

Μπορεί οπότε να βοηθήσει η διαλειμματική νηστεία αν έχεις σοβαρά αδηφάγα επεισόδια;

Όχι.

Και ο λόγος που δεν μπορεί να βοηθήσει η διαλειμματική νηστεία είναι επειδή στην πίσω άκρη του μυαλού του, το άτομο με τα αδηφάγα επεισόδια, θα σκεφτεί ως εξής:

“Α ωραία. Θα φάω λίγο φαγητό και μετά απλά θα γεμίσω το στομάχι με ότι τραβά η όρεξή μου.”

Είναι τυπικό.

Το κάνει πολύς κόσμος.

Δεν τρώει όλη την ημέρα, λόγω δουλειάς ή οποιασδήποτε άλλης υποχρέωσης και όταν τελικά κάτσει σπίτι, θα έχει στο μυαλό την δικαιολογία “ωραία τρώμε”.

“Μα έχω ακούσει για άτομα που τα βοήθησε η διαλειμματική νηστεία!”

Την σκεφτόμουν την παραπάνω φράση.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άτομα που εφαρμόζουν διαλειμματική νηστεία και έχουν μειώσει τα αδηφάγα επεισόδια.

Όμως, κάτι τους διαχωρίζει από τα άλλα άτομα που χρησιμοποιούν διαλειμματική και δεν δουλεύει για αυτά.

Τα άτομα που αντιμετωπίζουν τα αδηφάγα επεισόδια συνειδητοποιούν ότι η διαλειμματική νηστεία είναι μέρος ενός συστήματος, όχι ένα απομονωμένο συστατικό.

Όπως είχε παρατηρήσει υπέροχα η Μαρίνα, “δεν πεινάς, βαριέσαι“. Πολλές φορές τρως γιατί βαριέσαι.

Δεν είναι δουλειά μου να κρίνω πόσο βαρετή ή ενδιαφέρουσα είναι η ζωή σου, αλλά ίσως χρειάζεται να κάνεις πράγματα για εσένα. Κάτι που να σε ενδιαφέρει.

Θα κάνω μια υπόθεση.

Δεν έχεις αδηφάγα επεισόδια με καρότο και βραστά αυγά.

Τρως γλυκά, σφολιατοειδή, πίτσες και οτιδήποτε χαρακτηρίζεται “junk food”.

Τέτοια φαγητά “χτυπάνε” στα κέντρα αμοιβής του εγκεφάλου. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι ανταμοίβεσαι για κάτι. Αν είσαι down, μπορούν να σε ανεβάσουν λίγο.

Οπότε τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Πρέπει να βρεις και άλλα πράγματα που ο εγκέφαλός σου τα λαμβάνει ως αμοιβή.

Εδώ όμως πρέπει να σπάσει ένας κύκλος που έχεις θέσει για τον εαυτό σου.

Θυμήσου.

Χαρακτηριστικό των ατόμων με αδηφάγα επεισόδια είναι πως όταν σκέφτονται για αμοιβή σκέφτονται άμεσα φαγητό.

Αυτό είναι δικό σου ταξίδι.

Ίσως να πρέπει να θυμηθείς μια περίοδο της ζωής σου που ήταν γεμάτη από χαρά και να βρεις τι έκανες για να έχεις τόση χαρά.

Παρόλα αυτά, θέλω να μοιραστώ τι κάνω εγώ και τουλάχιστον φιλοσοφώ ότι με έχουν βοηθήσει να αντιμετωπίσω τα αδηφάγα μου επεισόδια.

Τί σύστημα ακολουθώ εγώ και έχω μειώσει κατά πολύ τα αδηφάγα επεισόδιά μου;

Κάνω κάτι που θεωρείται αντίθετο της διαλειμματικής νηστείας.

Τρώω 5 τακτικά γεύματα κάθε μέρα και φροντίζω να είναι τις ίδιες ώρες κάθε μέρα.

Στην αρχή ήμουν αρκετά αρνητικός σε όλη την ιδέα. Παρόλο που πλέον έχω την άνεση να τρώω τακτικά χωρίς να ανησυχώ μην μου την μπει κάποιο αφεντικό, κάτι ήταν περίεργο.

“Μα είσαι fan της νηστείας! Μα έχεις απελευθερωθεί από τα δεσμά των τακτικών γευμάτων. Μα τι θα πει ο κόσμος!”

Η απόφασή μου για τα τακτικά γεύματα όταν με μεγάλη μου χαρά αγόρασα το The Cycle Diet του Scott Abel. Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν για την δίαιτα αλλά εμένα προσωπικά μου έλυσε τα χέρια.

Η όλη λογική είναι ότι τρως τακτικά γευματα, ενώ παραμένεις σε θερμιδικό έλλειμα (τρως λιγότερο από ότι καις) και όταν δεις κάποια σημάδια στο σώμα σου, μπορείς να “σαβουριάσεις”.

Η δίαιτα είναι η μόνη που έχω καταφέρει να κάνω να δουλέψει για τόσο πολύ καιρό, αλλά η επιτυχία μου δεν οφείλεται μόνο στην δίαιτα. Τί εννοώ;

Προσπαθώ να κρατώ τις πηγές στρες στην ζωή μου στο ελάχιστο.

Easier said than done! Ορίστε μερικά πράγματα που κάνω μέσα στην ημέρα και με βοηθάνε:

• δεν προσπαθώ ποτέ να “βγω από πάνω“. Είτε ειρωνεύομαι, είτε κάνω πλάκα, είτε το αφήνω να περάσει. Είναι πολύ δύσκολο αυτό γιατί έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και κάθε φορά παλεύω με νύχια και δόντια.
• κρατάω τις απόψεις μου για κοινωνικά/πολιτικά/ανθρωπιστικά για μένα, την πλειοψηφία των φορών. Πρόσφατα “κύλισα” και το στρες ήταν ψηλά. Lesson learned and remembered. Κάθε φορά που θα θελήσω να πω την άποψή μου για ένα από τα παραπάνω θέματα, πρέπει να θυμάμαι ότι η αδιαφορία είναι αμφίδρομη. Δεν με ενδιαφέρει η άποψη του κόσμου, δεν τον ενδιαφέρει η δικιά μου. Αν νομίζεις ότι υπάρχει ενδιαφέρον, θυμήσουν όλες τις φορές που άλλαξε η γνώμη σου ή η γνώμη κάποιου μετά από συζήσηση. Ναι, ποτέ.
• αποφεύγω άτομα που αισθάνομαι δεν με ενεργοποιούν. Ιδανικά θα ήθελα να συναναστρέφομαι με άτομα που μόνο μου προκαλούν ενθουσιασμό αλλά δεν μπορώ ακόμα. Δεν σου λέω να κόψεις επαφές με όλους τους γνωστούς, αλλά αν δεν είναι FUCK YEAH, απλάς πες όχι
• αν αισθανθώ ότι το stress θα βαρέσει κόκκινο, χτυπάω μία Ashwagandha. Ultra thanks στον Διαμαντή που μου την γνωστοποίησε και στον Γρηγόρη που την βρήκε. Ο τοίχος στο σπίτι μου είναι σαν να αγοράστηκε όταν το Lidl είχε εκπτώσεις και θα είχε πολλά βαθουλώματα.

Όπως κατάλαβες, χρειάζεσαι μια διαχείρηση του stress.

Δεν γίνεται αλλιώς.

Εμένα με βοήθησε να κάτσω και να βρω σε ποιες στιγμές χτυπάνε τα μηνιγγια μου και να αναγνωρίσω τι φταίει.

Σημείωση: Η παρέα με άτομα που δεν με ενεργοποιούν δεν αποτελεί στρες, αλλά όταν σκέφτομαι ότι μπορούσα να κάνω κάτι πολύ καλύτερο από το να κάνω μία έξοδο που μου περνά αδιάφορη, στρεσσάρομαι.

Το στρες επίσης, αν το καλοσκεφτείς, είναι όλα τα γεγονότα που δεν περιμένεις.

Βοηθά να έχεις μια τάξη στην ζωή σου οπότε. Όση περισσότερη τάξη, τόσες λιγότερες πιθανότητες για χάος και λιγότερο στρες.

Για αυτό τον λόγο, αισθάνομαι ότι βοηθά να έχω και τάξη στα γεύματά μου. Με βοηθά να ξέρω ότι στις 7, 10, 1, 5 και 9 θα έχω γεύμα.

Πρέπει να υπάρχει και κάποιο όφελος για το σώμα (πέρα από την ψυχολογία) να έχεις τακτικά γεύματα αλλά δεν πιστεύω ότι είναι τόσο μεγάλο.

Τέλος, επειδή δεν θα μπορούσα ποτέ να αποχωριστώ το junk food, έχω χάρη στο Cycle Diet μία μέρα στην εβδομάδα όπου τρώω ότι θέλω.

Το Σάββατο είναι free day και τρώω χωρίς άγχος. Φροντίζω επίσης να είναι μια μέρα με όσο το δυνατόν λιγότερο στρες.

Μάλιστα, το Σάββατο που πέρασε, ο πολύ καλός μου φίλος Βασίλης είχε πάρτυ γενεθλίων και προφανώς θα έτρωγα. Ορίστε τι έφαγα όλη την ημέρα:

~αν αισθάνεσαι πείνα ή αδηφάγο επεισόδιο να έρχεται, καλύτερα μην διαβάσεις~

• γιαούρτι με πρωτεΐνη και δημητριακά Quaker (αυτά τα έκφυλα με την σοκολάτα) για πρωϊνό
• μία ατομική σκεπαστή από τον Souvlista (σε δύο δόσεις, 3 κομμάτια το μεσημέρι, 1 πριν φύγω για το πάρτυ) μαζί με μία λευκή σοκολάτα Hersheys, 2 Kinder Bueno, 1 “γκοφρέτα” Reese’s Peanut Butter και 4 μπισκότα με λευκή σοκολάτα
• 5 κομμάτια πίτσα, λουκανοπιτάκια, σπανακοπιτάκια, κομμάτι τούρτα παγωτό, ένα κομμάτι spa σοκολάτα (δεν θες να ξέρεις), 4 μικρά γλυκά από Max Perry και αρκετή Coca-Cola Zero (“κάνω δίαιτα!”)

Αυτά. Και δεν αισθάνθηκα καθόλου άσχημα γιατί είναι μέσα στο πρόγραμμα της δίαιτας, το κάνω μια φορά την εβδομάδα και ξέρω ότι σε μια βδομάδα θα έχω πέσει πάλι σε κιλά.

Κλείνοντας

Η πλειοψηφία του κόσμου δεν έχει νιώσει τι όντως σημαίνει αδηφάγο επεισόδιο. Και να έχει νιώσει, θα το αισθάνθηκε μερικές φορές, όχι σε τακτική βάση.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε εύκολου τρόπους να τα διαχειριστούμε. Η αλλαγή ξεκινά από μέσα και σιγά σιγά κάνεις τα απαραίτητα βήματα.

Δεν υπάρχει ένας μπούσουλας γιατί είναι σαν ταξίδι χωρίς χάρτη.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να καταλάβεις ότι δεν υπάρχουν “μαγικές δίαιτες” ή μοναδικές λύσεις. Όλη σου η προσπάθεια πρέπει να δεθεί με ένα σύστημα το οποίο θα πρέπει να εξετάζεις και να βελτιώνεις τακτικά.

Και να σου πω κάτι άλλο; Είναι δύσκολο να το καταφέρεις. Χρειάζεται να κάνεις μια παύση στην καθημερινότητά σου και να δεις τι σε πηγαίνει πίσω. Συνήθως οι μεγαλύτερες πηγές στρες είναι και αυτές που αρνείσαι να κόψεις ή έστω να μειώσεις.

Στο τέλος της μέρας πρέπει να κάνεις την επιλογή: νοοτροπία θύματος ή ατόμου που βαρέθηκε να είναι θύμα; (καμιά ψαγμένη λέξη για το αντίθετο του θύματος;)

Καλή συνέχεια!

Υ.Γ. Στο κομμάτι του στρες και της αμοιβής, μία από τις καλύτερες συνήθειες που μπορείς να βάλεις είναι η γυμναστική.

Βοηθά να εκκρίνεις ενδορφίνες που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα, σου δίνει πιο ωραίο σώμα (δεν θες μονο να αδυνατίσεις έτσι;) και προφανώς επιτρέπει να φας περισσότερο.

Αν άρχισες ποτέ γυμναστική και βαρέθηκες το πρόγραμμα, αυτός που σου έβγαλε το πρόγραμμα δεν θα ήξερε την δουλειά του. Τί θα έλεγες να επιλέξεις κάποιον που ξέρει;