Σκέψεις Μετά Από 31 Μέρες Blogging Και Γιατι Η Μόρφωση Είναι Υπερεκτιμημένη

Πάει καιρός από το τελευταίο άρθρο.

Πιο συγκεκριμένα, το σημερινό το γράφω στις 6:37 της Δευτέρας και δεν είμαι σίγουρος πότε θα το ανεβάσω. Πλέον δεν έχω στόχο να ανεβάζω καθημερινά άρθρα, αλλά έχω στόχο να γράφω έστω και μισή ώρα κάθε μέρα. Το κάθε πότε θα βγαίνει άρθρο με αυτό τον ρυθμό, θα το δούμε.

Μέσα στον Αύγουστο αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Να γράφω ένα άρθρο κάθε μέρα για ένα μήνα. Κατέληξα να γράψω 31 άρθρα συνεχόμενα.

Γιατί όλο αυτό; Δεν είμαι σίγουρος. Στο μυαλό μου ήθελα να αντιμετωπίσω κάποια πράγματα.

Πρώτα από όλα, ήθελα να πολεμήσω την έμφυτή μου τελειομανία.

Έχουν υπάρξει στο παρελθόν πολλές φάσεις όπου απλά παρέλυα με σκέψεις “και αν δεν είναι τέλειο;” ή “αν κάνω κάποιο λάθος;“. Αυτό το πρόβλημα σίγουρα κρατά από το σχολείο, όπου κάποια χαζή απάντηση σε ερώτηση δασκάλου κατέληγε στο να γίνεις περίγελος.

Μικρότερος προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ασφαλής γινόταν και έτσι απάνταγα μόνο σε ερωτήσεις που ήξερα 110% την απάντηση.

Μεγαλώνοντας, κάπως έτσι ήταν και η στάση μου απέναντι σε πολλά άλλα θέματα. Μία ανάγκη για ασφάλεια και ίσως ένας μίνι φόβος ότι αν δεν κάνω κάτι τέλεια θα συμβεί……..οτιδήποτε.

Δεν ξέρω, είναι περίεργα τα παιχνίδια του μυαλού.

Τα τελευταία χρόνια όμως και κυρίως χάρη στην προσπάθειά μου να καταφέρω περισσότερα στην ζωή από ότι ήταν αναμενόμενο, είχα αρχίσει να ενημερώνομαι για αυτά που έκαναν πετυχημένοι άνθρωποι. Πιο πετυχημένοι από εμένα.

Και ενώ διάβαζα για αυτούς, ήταν ξεκάθαρο ότι…

…λάμβαναν δράση ακόμα και αν δεν ήταν πάντα 100% σίγουροι για το αποτέλεσμα.

Πιο πρόσφατα, διάβασα μια φράση στα Αγγλικά που μου έκανε περισσότερο κλικ. Ήταν από έναν e-mail marketer, τον Ben Settle. Πιο συγκεκριμένα, ο Ben είπε

Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν για να νικήσουν και υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν για να μην χάσουν

Υπέροχος διαχωρισμός. Στην τελευταία ομάδα, άνηκα εγώ για πολλά χρόνια. Ότι έκανα ήταν καλά υπολογισμένο και σπάνια έκανα κάποια άλματα για να δω αν μπορούσα να καταφέρω κάτι. Το έπαιζα πολύ ασφαλής λοιπόν.

Η πρώτη ομάδα, είναι αυτό που αποφάσισα να συμμετάσχω με το καθημερινό γράψιμο άρθρων. Συνειδητοποίησα ότι δεν θα πάνε τα πάντα τέλεια.

Είχα μάλιστα ήδη προβλέψει προβλήματα τα οποία θα δημιουργηθούν:

• πολλά ορθογραφικά. Ευχαριστώ τον Γιώργο, Λουκά, Ελένη, Νίκο, Βάσω, Κατερίνα, Μαρία, Θανάση και Ανδρέα για τις διορθώσεις. Αν όμως περίμενα να στέλνω το κείμενο κάθε φορά πριν το ανεβάσω και ξαναπερίμενα και τις διορθώσεις, τότε θα έχανα την ροή
• μέρες όπου απλά έγραφα για να γράφω. Αν σου έχει τύχει ποτέ να κάτσεις να γράψεις κάτι επειδή είπες “πρέπει”, ξέρεις τον φόβο της λευκής σελίδας. Ξέρεις το writer’s block όπου δεν μπορείς να γράψεις το οτιδήποτε.
• χρονικοί περιορισμοί. Μία Κυριακή άργησα να ξυπνήσω επειδή ξενύχτισα και έτσι δεν έγραψα άρθρο το πρωΐ. Το ανέβασα απόγευμα αλλά χρειάστηκε να κόψω άλλα πράγματα
• δικαιολογίες για το παραμικρό. Από το “κοιμήσου λίγο ακόμα” μέχρι και το “πωωω χαζομάρα είναι αυτό”. Τουλάχιστον δύο άρθρα τα ξεκίνησα με άλλες ιδέες από αυτές που τις τελείωσα

Σύμφωνα οπότε με τα παραπάνω, η προσπάθειά μου μόνο τέλεια δεν ήταν. Με πείραξε; Καθόλου.

Ορίστε μερικά από τα οφέλη που αποκόμισα από την προσπάθεια των 31 ημερών

1. κοντά 8 άτομα μου είπαν ότι τα εμπνέει η προσπάθειά μου. Μάλιστα ο Τάσος μου είπε ότι πέρασε στα ΤΕΦΑΑ και ότι τα άρθρα μου έβαλαν το χεράκι τους. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να ήταν το άρθρο γιατί το πτυχίο δεν είναι πλέον αρκετό.
2. τουλάχιστον 5 άτομα ανοίχτηκαν με τα αδηφαγικά/αδηφάγα επεισόδιά τους και μου έγραψαν άρθρα για το blog. Είναι άλλο πράγμα να γράφεις και να αναρωτιέσαι αν σε καταλαβαίνω κάποιος και παντελώς διαφορετικό να γνωρίζεις άτομα που έχουν περάσει τα ίδια προβλήματα με εσένα και τα αντιμετωπίζουν με δικές τους λύσεις
3. σχεδόν 24 ζήτησαν βοήθεια με το πρόγραμμα γυμναστικής τους
4. εφάρμοσα την πιο σπουδαία κίνηση που μπορεί να δοκιμάσει κάποιος ο οποίος θέλει να δημιουργήσει κάτι, αλλά δεν ξέρει αν το κοινό του θα το δεχθεί. Πιο συγκεκριμένα, έκανα ένα άρθρο λέγοντας ότι σκοπεύω να γράψω ένα βιβλίο για άτομα με αισχρά γονίδια. Το άρθρο ρώταγε αν ενδιαφέρεται κόσμος και ανάλογα το ενδιαφέρον θα συνέχιζα ή όχι με την συγγραφή του. Εγώ επιβεβαίωσα μία ιδέα και τα παιδιά που συμμετείχαν πήραν κάτι για αυτά. Η κίνηση αυτή, λέγεται presell και είναι θεσπέσια κίνηση έτσι και θες να δεις αν υπάρχει ενδιαφέρον για κάτι που σκέφτεσαι να κάνεις.
5. έχτισα πειθαρχία. Όταν έχεις να κάνεις κάτι κάθε μέρα, οι δικαιολογίες ξεκινάνε. Μπορείς να βρεις τρόπο να αποφύγεις το οτιδήποτε. Πόσο μάλλον κάτι σαν το γράψιμο σε ένα blog που δεν έχει άμεσο όφελος για εσένα.
6. την πειθαρχία που έχτισα παραπάνω μπορώ να την πάρω και να την εφαρμόσω σε ότι έχει να κάνει με γράψιμο από εδώ και πέρα.

Για εμένα το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι αρκετός κόσμος εμπνεύστηκε ή τουλάχιστον έδειξε να εμπνέεται με όλη την προσπάθεια.

Και φυσικά, υπήρχαν και “αποτυχίες“:

• Το πιο πετυχημένο άρθρο στις 31 μέρες ήταν το 7 Συμβουλές Στις Κοπέλες Που Θέλουν Ένα Ωραίο Σώμα – Από Μία Κοπέλα. Γιατί όμως ήταν αποτυχία; Γιατί σύμφωνα με τα insights του Facebook 3 άτομα έκαναν unlike στην σελίδα μου και άλλοι 2 έκαναν hide all posts.
• Έξι άτομα, πέντε τακτικοί αναγνώστες και μία άκυρη, παραπονέθηκαν με κάποιο τρόπο για το κωμικό άρθρο με τις γυναίκες και τα βάρη. Μέχρι και ο ξάδερφός μου μπήκε με το επώνυμό μου για να τρολλάρει
• Κάποιο άτομο στο Facebook με είπε μουνόδουλο επειδή εξυψώνω τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες απλά τους λέω “αναγνώστες”

Είναι αποτυχίες με την κανονική έννοια; Ούτε καν.

Αν καποιος έκανε unlike στην σελίδα επειδή είδε ένα post όπου μια κοπελα δίνει συμβουλές προκειμένου να βοηθήσει, δεν τον θέλω για αναγνώστη.

Όταν κάποιος παραπονιέται για ένα άρθρο στα 300+ τότε μπορεί κάλλιστα να σταματήσει να το διαβάζει και να περιμένει το επόμενο. Ή να ξαναδιαβάσει κάποιο από τα παλιά.

Και όταν μιλάς με τρόπο λιγότερο επίσημο από το κανονικό (κοινώς διαφορετικά), σε κάποιους θα κακοφανεί.

Τα θεωρώ αποτυχία όμως με την έννοια ότι κάτι “χάλασε”. Κάποιος “τσατιστηκε”. Αγγλιστί, jimmies were rustled.

Μας πειράζει αυτό; Φυσικά και όχι. Απλά είναι ανάγκη να τονίσω ότι στην προσπάθεια να κάνεις κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο, ε.

Ε.

Κάτι χαλά. Όμως αυτό είναι καλό.

Όπως είπε μία από τις αγαπημένες μου επιρροές στο γράψιμο, ο Joseph Sugarman.

Υπάρχουν 2 είδη πετυχημένων ανθρώπων. Ο πετυχημένοι και οι πολύ πετυχημένοι.

Για να είσαι πετυχημένος, πρέπει να μάθεις τους κανόνες, να τους ξέρεις ξερά και να τους ακολουθείς

Για να είσαι πολύ πετυχημένος, πρέπει να μάθεις τους κανόνες, να τους ξέρεις ξερά και να τους σπάσεις.

Υπέροχο έτσι; Πολύ ωραίο στην απλότητά του.

Πως αισθάνομαι τώρα μετά από τις 31 μέρες συνεχόμενου blogging; Το ίδιο με πριν. Ειλικρινά, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.

Ο Stephen King γράφει κάθε μέρα για χρόνια. Μόνο λόγω κάποιου θέματος υγείας δεν είχε γράψει κάποια περίοδο.

Μία κοπέλα που είχα βρει μέσω του Ross Enamait, αποφάσισε να γυμνάζεται 365 μέρες συνεχόμενα. Το πείραμα πήγε τόσο καλά που συνέχισε και τελευταία στιγμή που είδα, ήταν στις 500+ μέρες.

Δεν είναι κάτι το να αφιερώσεις 30 ημέρες σε έναν στόχο. Είναι πανεύκολο. Απλά χρειάζεται να βάλεις κάποιες προτεραιότητες.

Στο αγαπημένο μου βιβλίο όλων των εποχών, το The Millionaire Fastlane, ο Mj Demarco διαχωρίζει μεταξύ των ατόμων που τους ενδιαφέρει κάτι και των ατόμων που δεσμεύονται να κάνουν κάτι.

Είναι, η διαφορά μεταξύ 99% και 100%.

Ορίστε μάλιστα η πρότασή μου.

Αν μπορέσεις να αφιερώσεις 30 ημέρες συνεχόμενα για να καταπιαστείς με κάτι, θα γίνεις καλύτερος/καλύτερη σε αυτό το κάτι από το 90% του πληθυσμού.

Ειλικρινά, είναι τόσο απλό. Είναι τόσο εύκολο.

Ναι, το διάβασμα είναι υπέροχο.

Ναι, η εκπαίδευση είναι υπέροχη.

Ναι, το να μαθαίνεις νέα πράγματα που δεν ήξερες είναι υπέροχο.

Όταν γίνω οικονομικά ανεξάρτητος θα φροντίσω η εκπαίδευση και το διάβασμα να είναι πλήρης απασχόληση για εμένα.

Όμως δεν πας μπροστά μόνο με διάβασμα/εκπαίδευση.

Νομίζεις ότι “κάνεις κάτι”. Δεν κάνεις τίποτα. Το διάβασμα δεν είναι δράση. Το να δρας σε αυτά που διαβάζεις είναι δράση. (βαθύτατο ε;)

Το έχω δει σε ένα κάρω περιπτώσεις

Στην γυμναστική, μπορώ να προτείνω μέχρι 5 βιβλία και δεν θα χρειαστείς να ξαναδιαβάσεις τίποτα άλλο για να γράψεις προγράμματα γυμναστικής. Όλη την διαφορά θα την κάνεις με το να γυμναστείς και να γράψεις προγράμματα σε άλλους.

Με την διατροφή το ίδιο.

Με το γράψιμο το ίδιο. Μάλιστα, ούτε καν 5 βιβλία.

Θες ένα βιβλίο ανάλογα τον τύπο του κειμένου που θα γράψεις (λογοτεχνικό ή μη-λογοτεχνικό) και την διαφορά θα την κάνει το αν θα διαβάζεις άρθρα για γράψιμο ή αν θα γράφεις 4, 6, 8 ώρες την ημέρα.

Ναι, τόσο χρειάζεσαι για να πεις ότι θες να κάνεις κάτι με το γράψιμο. Δεν θα δεις αποτελέσματα με το να γράφεις όταν σου έρθει η Μούσα.

Τα πρώτα μου κείμενα στα Ελληνικά ήταν αισχρά. Τα πρώτα μου κείμενα στα Αγγλικά ήταν αισχρά. Το μόνο που τα διαφοροποιεί είναι οι χιλιάδες ώρες εξάσκησης.

Μην βλέπεις το γεγονός. Μην βλέπεις το “Α. ο Χ κατάφερε κάτι”.

Ψάξε για την διαδικασία. Πίσω από την επιτυχία, ψάξε και βρες τις ώρες όπου δεν έβγαινε έξω να διασκεδάσει, τις στιγμές που είπε όχι σε κάτι προκειμένου να κάνει αυτό για το οποίο δεσμεύτηκε αλλά και πιθανά τις σχέσεις με άλλους οι οποίες αλλοιώθηκαν.

Δεν είναι όλος ο κόσμος ικανός να δεσμευτεί σε κάτι. Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει κάτι.

Και αυτό είναι δίκαιο. Αν είσαι ευχαριστημένος με την τωρινή σου κατάσταση, δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν έχεις αυτό που θα σε παρακινήσει.

Αν δεν έχεις κάτι ουσιαστικό να σε παρακινήσει, χαμογέλα. Σημαίνει ότι η ζωή σου πάει καλά μέχρι στιγμής και δεν είχες κάποια μεγάλη στεναχώρια.

Χρειάζεται να σου τύχει κάποια στεναχώρια για να παρακινηθείς; Πιστεύω ναι. Σίγουρα παρακινούμαστε και από κάποιο όραμα για κάτι που θέλουμε, αλλά τις περισσότερες φορές, η παρακίνηση έρχεται από κάτι που δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε.

Αν δεν έχεις βρει οπότε την παρακίνηση, ίίίσως να έχεις περισσότερη τύχη από την πλειοψηφία του κόσμου.

Κλείνοντας

Καταπιάσου με κάτι για 30 μέρες. Αφιέρωσε 1 με όση ώρα μπορείς κάθε μέρα. Μηδέν δικαιολογίες.

Απόλαυσε τους καρπούς της προσπάθειάς σου.

Επανέλαβέ το. Έτσι προχωράς στην ζωή.

Καλή συνέχεια!

-Φώτης “Και Πάλι Διαβάζω 3 Ώρες Κάθε Μέρα” Χατζηνικολάου