Το 2006, ο θρυλικότερος καθηγητής στον κόσμο, ο Παναγιώτης Τσάκωνας, με έσωσε από την Ελληνική εκπαίδευση.
Με απλά λόγια, ο Παναγιώτης μου έδειξε πως ναι – μπορείς να βρεις χαρά σε ένα βιβλίο, παρόλο που όλα όσα είχαμε στο σχολείο ήταν κακογραμμένα και άφηναν πολλά παιδιά με το ερώτημα “γιατί στα κομμάτια να ξέρω ΑΥΤΟ?”
Από τότε, άρχισα ένα ταξίδι καταβρόχθισης πληροφορίας.
Ξεκίνησα με το Fitness (ήθελα να φτιάξω σώμα για τα γκομενάκια και για να γίνω καλός στην Capoeira) και συνέχισα με άλλους κλάδους.
Αυτό, το θεωρώ αυτοβελτίωση.
Δεν μου άρεσαν οι επιδόσεις μου σε συγκεκριμένα κομμάτι της ζωής μου, και αποφάσισα να κάνω κάτι (και όχι να περιμένω μία εξωτερική δύναμη) για αυτά.
12 χρόνια αργότερα, αποφάσισα να δω τους περίεργους τρόπους που αυτό το ταξίδι της αυτοβελτίωσης, έχει καταστρέψει συγκεκριμένες πτυχές της ζωής μου.
Κάποιες είναι αστείες.
Μερικές νερόβραστες
Και άλλες, είναι σοβαρές.
Γυμνάζεσαι 3-5 φορές την εβδομάδα αλλά δεν σου αρέσει το αποτέλεσμα που βλέπεις στον καθρέφτη;
Αν ναι, τότε προτείνω να ρίξεις μια ματιά στα "Καλούδια" που έχω να σου προσφέρω.
Είναι μία σειρά από βίντεο/ηχητικά προγράμματα/εγχειρίδια που σου αποκαλύπτουν τι έχω ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια, έχοντας βοηθήσει εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες να αναβαθμίσουν το σώμα τους!
Γράψε το email σου και απέκτησε άμεσα, δωρεάν πρόσβαση.
Δώσε βάση στην πενιά οπότε:
Δεν μπορώ να φάω φαγητό χωρίς πρωτεϊνη
Ειλικρινά – τρώω ένα φρούτο και σκέφτομαι “γαμώτο, χρειάζομαι πρωτεϊνη. Να τσιμπήσω κάνα μπιφτέκι άραγε;”
Έχει τόσα οφέλη η πρωτεϊνη, που δεν είναι καν αστείο. Παρόλα αυτά, σήμερα, ακόμα και αν πεθαίνω της πείνας, δεν θα φάω κάτι που δεν θα μου προσφέρει μία καλή ποσότητα πρωτεϊνης.
Διάολε, ακόμα και στα αδηφαγικά επεισόδια θα χώσω μερικά scoops πρωτεϊνης ορού γάλακτος επειδή…
…έτσι πρέπει
Συνειδητά αποφεύγω κοπέλες που δεν γυμνάζονται και δεν διαβάζουν βιβλία
^ Ειδικά μετά το πρώτο “ραντεβού”
Την γυμναστική την θεωρώ την καλύτερη επένδυση στον κόσμο. Είναι τόσα τα οφέλη που για εμένα, αν δεν γυμνάζεσαι, δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Και δεν θέλω να είμαι με κάποια που δεν σέβεται τον εαυτό της.
Το ίδιο ισχύει και με τα βιβλία.
Και όχι, δεν μιλάω για λογοτεχνικά. Μου αρέσουν τα λογοτεχνικά, αλλά από ένα σημείο και μετά καταντάνε εφάμιλα της τηλεόρασης.
Μιλάω για βιβλία που σε μαθαίνουν κάτι.
Προσωπικά οφείλω το που είμαι εδώ σήμερα (στο μπαλκόνι μου, με μία ενοχλητική μύγα να με τριγυρνά και το γατί μου να μην την κυνηγά) χάρη στα βιβλία.
Μπορούν να σου ανοιξουν άπειρες πόρτες στην ζωή.
Αν δεν διαβάζεις, μάλλον δεν σε ενδιαφέρει να ανοίγεις πόρτες στην ζωή…
Αδυναμία να συζητήσω για καθημερινά θέματα
Δεν με ενδιαφέρει η μπάλα, δεν παίζω τάβλι, δεν βλέπω τηλεόραση, και δεν καταλαβαίνω πως η ενασχόληση με την πολιτική σε βοηθά να λάβεις σωστές αποφάσεις.
Περισσότερα:
Τις προάλλες που ήμουν Όμονοια και περίμενα να βγάλω εισιτήρια, ήρθε μία κυρία που παραπονιόταν πως η κάρτα της έβγαζε πρόβλημα και την έστειλαν να περιμένει στην ουρά.
ΟΚ, το είπε σε όσους ήταν εκεί…
…και της μιλησαν.
Πέρασαν 5 λεπτά,χτυπά το τηλέφωνό της, και το λέει σε όποιον μίλησε.
ΟΚ, νορμάλ μέχρι στιγμής.
Μετά από λίγο, στο ίδιο άτομο που ξαναμίλαγε, το ξαναλέει. Και το ξαναλέει.
Κλείνει το τηλέφωνο.
Συζητά λίγο με κάτι άλλες κυρίες τριγύρω, που παραπονιόντουσαν για την ουρά, και το ξαναλέει. Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε, χωρίς πλάκα 20 φορές.
Αν μίλαγε σε εμένα;
Θα έλεγα “μου το πατε μία φορά. Φτάνει”
Αδυνατώ να καταλάβω αυτή την τάση του να λες ξανά και ξανά και ξανά κάτι που σου έτυχε.Και δεν το έκανε μόνο η κυρία αυτό. Το κάνουν αρκετοί από όσους ξέρω.
Για κάποιος αυτό πιανει ως “καθημερινό θέμα” όμως εμένα μου φαίνεται βαρετό. Γιατί να το συζητήσεις αν δεν μπορείς άμεσα να το φτιάξεις; Αν ήδη το συζήτησες, γιατί να το ξανασυζητήσεις.
Ιχ.
Δυσκολία να σεβαστώ ανθρώπους με πτυχίο
Είμαι απτυχίωτος.
Παρόλα αυτά, έχω βοηθήσει (με αποτελέσματα) κόσμο σε γυμναστική, διατροφή, αποθεραπεία, ψυχολογικά θέματα και μάρκετινγκ.
Και όσοι βοηθάω;
Μου παραπονιούνται γιατί οι πτυχιούχοι δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω.
Υποθέτω, η απάντηση μπορεί να βρεθεί στο παρακάτω ανέκδοτο:
“Πως προσφωνείς τον χειρότερο απόφοιτο Ιατρικής, που αντέγραφε σε όλες τις εξετάσεις, έκανε κοπάνα σε όλα τα εργαστήρια, στις κλινικές την έπεφτε στις νοσοκόμες και στον όρκο του Ιπποκράτη σταύρωνε κρυφά τον δείκτη και τον μέσο του;
Πως τον προσφωνείς;
Γιατρέ μου”
Κοινώς, το πτυχίο, δεν εξασφαλίζει πως μπορείς να δώσεις αποτελέσματα.
Και, ακόμα χειρότερα, το πτυχίο σου δημιουργει την ψευδαίσθηση πως έχεις δικαίωμα να μην ενημερώνεσαι όταν αποφοιτήσεις.
Το χω δει πολλές φορές.
Και επειδή το έχω δει πολλές φορές, όταν κάποιος πάει να μου δώσει συμβουλές επειδή και καλά τελείωσε μία σχολή, παίρνω υφάκι “καλά καλά”
υπάρχουν αξιόλογοι πτυχιούχοι;
Φυσικά.
Αλλά δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως πήραν πτυχίο. Έχει να κάνει με το γεγονός πως όταν όλοι οι άλλοι έκαναν φοιτητική ζωή, αυτοί ακολουθούσαν τα βήματα για να γίνουν σωστοί επαγγελματίες.
Και ως αυτοδίδακτος απτυχίωτος, αδυνατώ να σε σεβαστώ όταν απλά μου λες “έχω πτυχίο”
Δίνω την άποψή μου εκεί που δεν πρέπει
Στον ορθολογισμό υπάρχει μία πνευματική πλάνη που λέγεται Halo Effect (Φαινόμενο Φωτοστέφανου)
Ουσιαστικά, κάποιος που είναι πετυχημένος σε έναν κλάδο, πιστεύει πως είναι τόσο καλός όπου οι συμβουλές του σε έναν άσχετο κλάδο είναι το ίδιο σωστές.
Αυτό, φυσικά, δεν βγάζει νόημα.
Και γίνεται χειρότερο επειδή…
Με τον ορθολογισμό έμαθα μόνο πότε είναι οι άλλοι βλάκες
…όχι όμως πότε είμαι εγώ.
Αν διαβάσεις ένα απλό βιβλίο ορθολογισμού (όπως πχ το Predictably Irrational) θα σου ανοίξουν τα μάτια στο πως, φαινομενικά έξυπνοι άνθρωποι, μπορεί να είναι τόσο βλάκες.
Όμως, όσο περισσότερα μαθαίνεις, τόσο περισσότερο μαθαίνεις και πως να δικαιολογείς τις δικές σου συμπεριφορές.
Αποτέλεσμα;
Παραμένεις βλάκας.
Ίσως γίνεσαι και βλακύτερος, αφού με το να δικαιολογείς τις βλακείες σου και να μην βελτιώνεσαι, μένεις στάσιμος.
Τρομακτικός κύκλος.
Η γυμναστική έχει χάσει την “φάση” της
Ειλικρινά:
Υπάρχουν ελάχιστες ασκήσεις που αξίζουν να αφιερώσεις χρόνο σε αυτές. Όταν διαβάσεις λειτουργική ανατομία και μάθεις για το πως οι ίνες των μυϊκών ομάδων επηρρεάζουν την γυμναστική…
…αρχίζεις και απορείς
“Έχει νοημα να κάνω αυτή την άσκηση που μου αρέσει; Αφού δεν ειναι βέλτιστη”
Και έτσι, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια ασκήσεις, προσωπικά απλά έχω κατασταλλάξει σε συγκεκριμένες ανά μυϊκή ομάδα (σαν αυτές που προτείνω εδώ) και τις κάνω ξανά και ξανά.
Ναι – ίσως μία στο τόσο μου την βαρέσει να κάνω κάποια άλλη.
Αλλά το 99,999999% των προπονήσεών μου αποτελούνται από στάνταρ ασκήσεις.
Και άλλα πολλά
Όπως γιατί να πιω αλκοόλ (προτιμώ να τρώω τις θερμίδες μου)…γιατί να ξεσκάσω επειδή ήρθε το Σαββατοκύριακο…που ειναι το κακό στο να τρως 3 μέρες το ίδιο φαγητό…γιατί τρως ακόμα μακαρόνια και πάει Λέγκολας.
Τί σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με εσένα;
Περισσότερα από ό,τι νομίζεις.
Άκου: αν έχεις σκοπό να βελτιωθείς στην παραμικρή πτυχή της ζωής σου, τότε να ξέρεις πως θα καταστραφεί μία άλλη. Όχι, δεν μπορείς να επιλέξεις τι θα καταστραφεί. Και τις περισσότερες φορές δεν θα το περιμένεις.
Όμως είναι αναγκαίο κακό.
Να περιμένεις επίσης να αλλοιωθούν και φιλίες.
Ειδικά όταν έχεις να δεις κόσμο καιρό, και έχεις αλλάξει την καθημερινότητά σου προκειμένου να πετύχεις τον στόχο σου, ο κόσμος δεν θα αναγνωρίσει εσένα ή τις συμπεριφορές σου.
Σίγουρα θα σχολιάσουν.
Και σίγουρα δεν θα ναι για καλο.
Οκεη, φτάνει.
Πάω για το πρώτο μου μπάνιο στην θάλασσα μετά από εμ…χρόνια. Ειλικρινά, σκεφτόμουν σήμερα πότε έκανα μπάνιο σε θάλασσα τελευταία φορά και η μνήμη μου είναι θολή. Ελπιζω να μαυρίσω αρκετά (έχω μαυρισμένα χέρια επειδή περπατάω αλλά ο κορμός και η πλάτη είναι ασπρουλιάρικα)
Καλή συνέχεια,
Φώτης Χατζηνικολάου
Fitness Coach
Souvlaki and Chocolate Connoisseur
Γενικά (Και Ειδικά) Γαμάτος Τύπος